Yıldızlar Altında

Öylece çekip gidemezdi. Beni kendine aşık ettikten sonra bırakıp,hiç bir şey yaşanmamış gibi gidemezdi. İzin veremezdim. Yüreğim bir terk edilişi daha kaldıramazdı. Havalimanının ortasında öylece durmuş, uçağa doğru usulca ilerleyişini izliyordum. Kayıp gidiyordu ellerimden ve bende aptallar gibi durmuş sadece bakıyordum. Uçağa yaklaşmasına adımlar kala daha fazla bekleyemedim. Bağırdım gönlümden geçen tüm sevgileri. Tutmadım artık içimde.

"Sen benim aydınlığımsın. Eğer gidersen yeniden karanlığa bürünür bu beden. İzin verme karanlığın bana hakim olmasına. Yalvarırım gitme! Gidersen bu beden sensizlikten kahrolur. Gitme, sensiz yapamam bu şehirde."

Ve koştum ona doğru, cevabı ne olursa olsun. Adımlarım bittiğinde sırtından sarıldım ona. Öyle bir sardım ki bedenini, bana sarılmaya muhtaç olduğu her bir an için içimde saklamak ister gibi...

Bana doğru döndü ve gözleri dolu bir şekilde yüzümü ellerinin arasına aldı. Öyle bir güzel baktı ki dünyanın en mutlu insanı oldum o an. Onu sevdiğim için binlerce kez şükrettim Allah'a. Dudakları usulca gerilirken, ben de dudağının kenarına doğru kıvrıldım. Nini söyler gibi, sessizce saçlarıma fısıldadı.

"Sen bana geldin ya, şurada ölsem bile âh etmem. Hoş geldin gönlüme şehrimin ışığı. Var mısın benimle yıldızların arasında dans etmeye? "

Alkış sesleri duydum bize dair. Kimisinden tezahürat yükselirken kimisi videoya çekiyordu. Fakat ne o bunu umursadı,ne de ben. Bizim aşkımız cümle âlem için ibret olsun diye değildi. Biz birbirimizi ölesiye seviyorduk ya,bu bize yeterliydi. Teslim ettim tüm ruhumu karşımdaki adama. Artık sonsuza denk onundum. Sadece onun ve kimsesiz...

~11.06.18~
°•°•°•°•°•°•°•°
14.07.19| #66 - sevinç