Siyah Kokulu Kadın 🚧 ⚠Düzenleniyor⚠

İnsan en değer verdiği şeyi kaybedince yavaş yavaş her şeyini kaybetmeye başlıyor galiba. Düzenini, düşüncelerini, sağlığını, neşesini ve böyle devam ediyor sanki... Bu kaybediş ta ki hayatınıza denk gelene kadar. Yani ben böyle düşünüyorum ya da bana hep böyle geldi.

Bir süre sonra geriye dönük sadece bir kaç anı kalıyor ve onlarla yetinmesini öğreniyorsunuz. Belki onları da kaybedebilirim tedirginliğiyle... İyisiyle ya da kötüsüyle hep orada duruyor. İzlerine bakıp duruyorsunuz. Bu doğduğunuz andan itibaren en sevdiğiniz oyuncağınızdan tutun, arkadaşınız, dostunuz ve ailenize kadar böyledir. Hep aklınızın köşesinde dururlar ve kurcalamadıkça gün yüzüne çıkmaz.

İnsan hayatı boyunca çok fazla tecrübe ediniyor. Avuçlarınızın içinde kaybettiğiniz zamanlara geri dönüp hep şunu, şurada keşke böyle yapsaydım dediğimiz bir an illaki vardır. Pişmanlık duymasak da, olmuştur. Ama ne yazık ki o anlar hiç geriye gelmeyecek olan ve bu günümüzü az da olsa etkileyen kararlardan ibarettir.

Bütün herkes neredeyse aynı olayları farklı zamanlarda yaşayarak tecrübe ediniyor. Ne var ki bu yaşanmışlıkları hep sonları farklı kılıyor. O malum sonlar. Ne zaman ve nasıl olacağını bilmediğimiz anlar. Verdiğimiz en ufak bir kararla hayatımızın tamamını değiştirmesine sebep olan o anlar.

Bazı zamanlar insan kendine tutunacak bir şeyler bulabiliyor. Ama yine her şey ters gitmek zorundaymış gibi karşınıza çıkıveriyor. Bütün olumsuzluklarla mücadele etmek insanı bir yerde yoruyor haliyle. İşte o zor anlarda anılara sığınıyor insan.
Taha Demir'inde durumu pek farklı değildi. Hayattaki her şeyi mi ters gider? Hiç tutunamayan birinin, sürekli kaybeden birinin yaşadığı aşk.
Belki de onun da dediği gibi 'Bir tek o kalsaydı bütün her şeye yeterdi.'