Η ωρα του αποχωρισμου.

Η ώρα του απόχωρισμου ήρθε,μπήκα στο τρένο,κάθισα στην θέση μου, δάκρυα κυλάνε στα μάτια μου. Γιατί θα κάνω αρκετό καιρό να σε δω. Να ξέρεις θα μου λείψεις. Και τώρα που σε έχω απέναντι μου, μου λείπεις. Θέλω τόσο πολύ την αγκαλιά σου. Έχω ανάγκη την αγκαλιά σου. Με κρατάει ζωντανό. Με ζέσταινει τις κρύες νύχτες. Με γεμίζει όνειρα, ελπίδες, ζωή. Αυτό που νιώθω δεν μπορώ να στο εξηγήσω γιατί δεν περιγράφεται με λόγια. Είσαι ότι ακριβώς έψαχνα ολο αυτο τον κΑιρο, μπορεί να κάνω βλακειες και δεν σου λέω πράγματα γιατί φοβάμαι να μη φύγεις. Δεν θέλω να φύγεις. Δεν ξέρω τι θα κάνω άμα σε χάσω. Θέλω να σου δώσω όσες στιγμές μπορώ και να σου προσφέρω άλλες τόσες, γιατί αξίζεις πολλά ματιά μου θέλω να το ξέρεις αυτό...Θέλω να το ξέρεις. Υπήρξαν φορές που καθόμουν και σε κοιτάζω όταν κοιμόσουν και έλεγα "θεέ μου θέλω να τον προσέχεις τίποτα άλλο" κοιμάσαι τόσο γλυκά όπως βάζεις τα χέρια μπροστά στο στήθος σου. Ο τρόπος που σουφρωνεις τα χειλια σου. Σαν μικρό μωρό αλήθεια. Σε κάποια φάση χαμογέλασες και ήθελα να φιλήσω αυτό το υπέροχο χαμόγελο αλλά δεν ήθελα να σε ξυπνήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω τον ύπνο σου. Μ