Simpleng babae lang ako. Tahimik pero pag nakilala mo ako, magsasawa ka sa ingay ko. Nyahahaha! Mabait din ako, sa mabait. Syempre kailangan ko din naman ipagtanggol yung sarili ko. May kapatid din ako! Lalaki sya. Close kami, sya taga-pagtanggol ko. Sweet diba? Kahit bully yun, mahal ko yun. Syempre makakalimutan ko ba parents ko? Mahal na mahal ko din sila. Hehez!
Ano pisikal kong anyo? Ow well MAGANDA (syempre!), MATANGOS ILONG,VMATANGKAD, MAPUTI, MAKINIS. (Whahahaha!). Ang perfect ko noh? Pero syempre joke lang lahat ng yan! Huhu </3
Oo na aaminin ko na lahat ng binanggit ko kabaliktaran! Hindi ako matangkad, Hindi ako Maputi, Hindi din matangos ilong ko, pero wag ka! Makinis ako noh! Hahahaha!
"Ang TUNAY na kagandahan, sa loob nakikita. Aanhin mo ang pisikal na ganda kung yung panloob naman ay chaka"
Yan ang laging tinatatak ko sa utak ko! Hahaha! Yan palagi sabi sakin ni mama! O diba ang ganda ko hihihi.
Tahimik ang buhay ko, lagi kong pinagpapantasyahan yung crush kong fictional character at nagboboy hunting kasama ang mga bestfriends ko, school, at bahay, dun lang umiikot Mundo ko/namin. Pero biglang gumulo ng dahil sakanya .. Sa grupo nila.
"Imagination turns into reality"
By: Justmejuls
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.