Güneş gibi

Yine oradaydı. O bankta. O sahilde. O üstüyle. Aynı yerde oturuyordu. Her gece gelirdim onu görmeye. Her gece üzüntüsünü kendi içimde de yaşardım. Onu tanımıyordum. Sadece.. Sadece onu burada bir köpeği eline alıp veterinere götürürken görmüştüm. O günden sonra hep buraya gelmiş, onu beklemiştim. Ve anladığım bir şey vardı. Belirli günlerde, belirli saatte burada oluyordu. Alışmıştım. Her zaman gelirdim aslında, oturduğu banka oturur, onu düşünürdüm. Nasıl biri, nasıl bir yer de yaşıyor, neler yaşadı hayatında. Bunları düşünürdüm. Bir sonuca varamasam bile..