Ο ουρανός φωτίστηκε για ακόμη μία φορά. Όλοι ξέραμε τι σήμαινε αυτό.
Χαμηλώσαμε το βλέμμα στη Θέα του και ακουμπήσαμε με τα χέρια μας τη γη σε στάση προσευχής.
- Μεγαλώνει Κύριε, μίλησε με δυνατή φωνή ο Γαβριήλ χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από τη γη. Νιώσαμε όλοι τη δύναμή του, και με μιας το φως εξαφανίστηκε.
Ήταν τελικά λάθος ή σωστό αυτό που έκανε ο Γαβριήλ; Κανένας μας δεν αναρωτήθηκε ποτέ, απλώς συνέβη και έπρεπε να ζήσουμε με αυτό.
Θα μας βοηθούσε άραγε στην πορεία; Έτσι νομίζαμε όλοι και ηρεμούσαμε στη σκέψη.
Μέχρι τότε, απλά την κοιτάγαμε να μεγαλώνει, να γίνεται ένας σωστός άγγελος, χωρίς να παρεμβαίνουμε στη ζωή της. Θέλαμε πολύ να την βοηθήσουμε κάποιες φορές, και σίγουρα θα το κάναμε. Για εμάς ήταν εύκολο να κατέβουμε. Για εκείνη δύσκολο, ακατόρθωτο να ανέβει.
Οι κίνδυνοι; Πολλοί.
Ο φόβος; Μεγάλος.
Οι προσδοκίες; Τεράστιες.
Η καινούργια ιστορία , γεμάτη περιπέτεια, φόβο, πόλεμο, ζωή και θάνατο. Άραγε τι λάθος συνέβη ;
Στηρίξτε και διαδώστε αυτή την ιστορία η οποία θα σας αφήσει μία γεύση φαντασίας και πραγματικότητας.