Dangerous love // Dramione

Definitieve versie!!!

'Niemand heeft jou wat gevraagd, you filthy little Mudblood' snauwt Malfoy tegen me. Iedereen is in shock.
Ron neemt het voor me op. 'Hoe durf je Malfoy?! Eet slakken.' Voor ik het goed en wel besef ligt Ron op de grond en bulderen de Slytherins van het lachen. Sindsdien haat ik Malfoy. Ik haat hem echt. Telkens als ik voorbij hem loop, krijg ik één of ander scheldwoord naar mijn hoofd gegooid. Ik trek me er niets meer van aan. Het is zoals het is, punt. Zo leef ik de komende jaren. Scheldwoorden, dodelijke blikken, vervelende immitaties, en dit gaat zomaar door. Ach ja. We zitten nu in het laatste jaar. Er is iets veranderd aan Malfoy. Hij scheldt minder, roept minder naar me. Ron en ik maken telkens ruzie. En Harry, ja, die is vooral bezig met Ginny. Maar Malfoy is veranderd. Ik zie het aan hem, ik voel het. Nou ja, je weet wat ik bedoel.

Is het ondenkbare mogelijk? Groeit uit gloeiende haat iets onwaarschijnlijk mooi? Misschien wel, maar de vraag is hoe lang het blijft duren...
Tot de dood hen scheidt? Wanneer dat ook is?