Hayat pespembe bir renkdi önceden.
sonra koyulaştı.
turuncu oldu YETMEDİ
Daha da kırmızılaştı
ama bu da YETMEDİ!
Herşeyi yakabilen alevlere dönüştü
ve İLK BENİ YAKTI!
ben alevlere karıştım.
onla bütünleştim.
alevlerin kızılı gibiydi yüzüm,
Giddikçe kızıla dönen saçlarım,
ilerledikçe göz çanağı gözlerim!
Yetmedi dişlerim çıktı ben insan değilim alevlerin arasında sıkışan ve kaçtıkça daha da yanan VAMPİR.
BENİM RENGİM, KALBİM, HİSLERİM, RUHUM ŞEYTAN ATEŞİ OLDU
VE O ŞEYTAN DA BEN OLDUM!
BÜTÜNLEŞTİĞİM ALEVLERLE BENDE HERKESİ KENDİMLE YAKTIM!
İŞTE BU ŞEYTAN ATEŞİ
BU YÜZDEN BU KADAR KIZIL!
Sadece kafa dinlemek için çıkmıştım evden bir daha dönüşüm olmadı eve bir vampir tarafından esir tutuldum bu beni oldukça korkutuyor kaçmaya çalıştığım an dibimde bitiyor
sırlar gün yüzüne çıktığında aramızdaki bağlar dahada kuvvetli oluyor
aşk mı bu nefret mi bu hangisi
kurgu