KIZILCA KUYTU

Bir hayat. Nasıl bir anda tepe taklak olurdu?
Bir ruh. Nasıl bir anda bedenden çıkar gibi acı çektirir , süründürür lakin o bedene hapis olurdu. Acılar? Hep bu denli acıtır mıydı?

Bir dilek tuttum , titrek mum ışıklarına doğru gözlerimi kaparken. Neydi dileğim? Düştüğüm o kuyuda canımın yanmaması.
O kuyular sandığımız kadar dipsiz değil aslında.

Lakin benim kuyumun , ne başı vardı ne de sonu.

Her son, yeni bir düşüştü.