Bakan Kör! (Düzenleniyor)

Gül bulunmaması gereken bir yerde, olmaması gereken bir zamanda, hayatı seyrinde gitse belkide tanışamayacağı; görse bile kafasını çevirip geçeceği bir adama denk gelmişti.

Tanıştıkları ilk yer ne kiraz çiçekleriyle süslü bir park nede davetli bulunduğu lüks bir alandı.

Allah aşkına bir çatı dahi yoktu başının üzerinde. Çünkü gece yarısı bir başına dışarıdaydı.

Çöp konteynerinden gelen nahoş koku ve sinek vızıltılarının senfonisi ile izleyicileri bir düzine ızbandutlar eşliğinde tanışmışlardı.

Ne Gül mazlum dilber güzeliydi nede karşısındaki yakışıklı iyi prensti.

Allah var. Adam yakışıklıydı.

Ama Gülün gözleri az önceki manzaradan sonra görmeyi reddediyordu. Hatta öyle bir ana geldi ki dili bile bunu inkar etmedi.

Yalanla başladı bu hikaye. Yalanla nereye kadar gidecekti onu da Gülün yüreği karar verecekti.