Ah Bu Sen

İnsanoğlu, en başından beri kendini kandırmayı çok sevmişti. Kötülüklerini hatırlamamak için unutmayı öğrendi. Acı çekmemek için gitmeyi öğrendi. Ama herkesin yolu bir noktada kesişiyordu. Ve gerçek, sert tokadını o zaman vuruyordu suratlara. El birliğiyle insanlar, birbirlerine yalnızlığı öğretiyordu...
-Ah Bu Sen
Alesia'ya...