23 Dzień Tygodnia

Reads 24
Votes 11
Parts 1

Reads 24
Votes 11
Parts 1

'' Wściekła, rzuciłam plecakiem w kąt pokoju. Upadł bezwładnie, niczym moje życie w tej chwili. Nawet się nie przebierając,  rzuciłam się na łóżko i spróbowałam wyciszyć umysł. Nagle spojrzałam na zegar który tykał jak najęty odbierając mi kolejne sekundy mojego bezcennego życia.
    - Ty! - krzyknęłam, podnosząc się gwałtownie i wymierzając palcem w mechanizm.
    - To wszystko Twoja wina! Przez Ciebie tkwię tu, w tym syfie!
        Moja dłoń trzęsła się z emocji które mnie przeszywały. Podeszłam do zegara i zdjęłam go ze ściany. Podważając paznokciami o plastikowe zakrycie, bez problemu po chwili pozbyłam się z niego baterii. Czasomierz natychmiast ucichł, na co odruchowo się uśmiechnęłam. Odwiesiłam go na miejsce, a następnie usiadłam na kanapie w kącie pomieszczenia. Nareszcie mogę pomyśleć. ''All Rights Reserved

codzienność filozofia ludzie moc pocożyjemy pułapka tajemnica wieczność świat życie

Table of contents

Prolog
Sat, Jan 7, 2017

'' Wściekła, rzuciłam plecakiem w kąt pokoju. Upadł bezwładnie, niczym moje życie w tej chwili. Nawet się nie przebierając,  rzuciłam się na łóżko i spróbowałam wyciszyć umysł. Nagle spojrzałam na zegar który tykał jak najęty odbierając mi kolejne sekundy mojego bezcennego życia.
    - Ty! - krzyknęłam, podnosząc się gwałtownie i wymierzając palcem w mechanizm.
    - To wszystko Twoja wina! Przez Ciebie tkwię tu, w tym syfie!
        Moja dłoń trzęsła się z emocji które mnie przeszywały. Podeszłam do zegara i zdjęłam go ze ściany. Podważając paznokciami o plastikowe zakrycie, bez problemu po chwili pozbyłam się z niego baterii. Czasomierz natychmiast ucichł, na co odruchowo się uśmiechnęłam. Odwiesiłam go na miejsce, a następnie usiadłam na kanapie w kącie pomieszczenia. Nareszcie mogę pomyśleć. ''

1 part