GÜMÜŞ GÖZYAŞLARI

BİRİNCİ KISIM
Olabilecekler ve olanlar
hep var olan şeye işaret eder
Ayak sesleri hafızada,
geçmediğimizde yollarda , asla açmadığımız
kapılarda yankılanır...

-T.S. Eliot,Burnt Norton

BİRİNCİ BÖLÜM

Washington Eyaletinin kuzey batısında sivri uçlu granit dağlar sisli gökyüzüne doğru uzanırdı ve maceraseverlerin kullanıldığı bu çağda bile o dağların zirvelerine erişmek çok zordu. Ülkenin bu kısmındaki ağaçlar yaşlı bir adamın sakalı kadar gürdü ve en kuvvetli ışınlar dışında güneşin içeri sızmasına izin vermezlerdi. Dağcılar yol kenarına park ettikleri araçlarına giden yolu ancak yaz mevsiminin en güneşli zamanlarında bulabilirlerdi.
Bu bakir ormanın yeşil siyah karanlığının derinliklerinde küçük Last -Bend kasabası yer alırdı , ziyaretçilere göre -burada yabancı yoktur- bu kasaba yalnızca kendi hayal güçlerinin dolambaçlı yollarında karşılaşabilecekleri türden bir yerdi. Bu yollardan ilk geçtiklerinde kahkahadan başka şekilde tanımlanamayacak sesler duyduklarına dair yemin ederlerdi. Sonra kimisi gerçek, kimisi eski filmlerlerden ve Life dergisindeki görsellerden esinlenerek üretilmiş anılar akıllara gelirdi. Büyükannelerinin limonatasının tadı ya da bunaltıcı bir yaz gecesinin geç saatlerinde sessizce ileri geri , ileri geri sallanan veranda salıncağının gıcırtıları hatırlanırdı.