Ben KELEBEK
Mutluluk bana yakındı elimi uzatsam tutabilirdim ama her denediğimde elimdeki kelepçeler bana kendini hatırlatıyor ve buna izin vermiyordu ve ben bu hapishanede her gün ölüyorum.
Bir günahım veya suçum yoktu.
Benim tek bir suçum vardı oda "Hakan Sargan" ın kızı olmamdı.
Hapisanem en az 20 kişinin kalabilecek ama içinde sadece iki kişi yaşayan bir yalıydı.
Kelepçelerim babam ve nişanlım Umut'tu.
Hayatım kısacası şunlardı= Erkenden kalk, babanla kahvaltı et, okula git, eve gel, özel hocalarıyla takıl, baban ve nişanlınla akşam yemeği ye, uyu.
Başına geçmem gereken şirketler vardı Hakan Sargan'ın türkiye'deki 70 ilde şirketi vardı. Tek varisi olan ben.
Benim tek bir hayalim vardı oda sahne ben kendimi sadece sahnede mutlu hissediyordum.
Ama ben üstümde bir evin fiyatı kadar bir elbiseyle bizim için özellikle yapılan koltuklarda nişanlım ve babam ın ortasında oturmuş sahneyi izliyordum.
Işıklar kapandığında elimi esir almış servet değerindeki yüzük parlıyordu.
İlk başta umut un evlenme teklifini kabul etmemin sebebi belki bana umut olur sanmıştım ama yanılmışım.
Bir gün istedim babamdan ona yalvardım bir gün yaşamak için göz yaşlarında ıslanmış bir günlük ömrü olan masum ISLAK KELEBEK.
İsmim gibi bir hayatım vardı. İkinci ismi mi? HAYAT benim sözlüğümde benim hayatım diye bir şey yok onun hayatı bunun hayatı. Onun için hayat ismimi babam ve Umut tan başkası kullanmaz.
BEN KELEBEK SARGAN
NAMI DİĞER ISLAK KELEBEK.