Bir gece çiçek tohumlarını bırakırken göle bir tomurcukta, Dolun'un sertleşmiş kalbinin üstüne düşmüş, aniden Dolun'un kalbindeki aşkının büyüklüğü kadar kocaman bir taşa dönüşmüş, taş o kadar büyükmüş ki dünyaya sığmamış gökyüzüne yükselmiş ve Dünyayla dönmeye başlamış. Böylece Ay olmuş Dolun'un kalbi Dünyaya. O günden sonra sadece 28 gecede bir göstermiş Dolun kalbinin tüm yüzünü, aşkının bütün parıltısını diğerlerine; sadece o gecelerde aydınlatmış Dünya'yı, aynı çiçek gibi.