Ben sınırlardaydım,bitiş çizgilerinde,kaybolmaya yüz tutmuş bir eşyada,sigaranın son külünde,çayın son deminde,en çok ta.. bitmeye ramak kalmış bir kitabın son satırlarında..
Mahkûmum ben,elimden hiçbir şey gelmez ki benim.
Zaman ağır aksak geçiyor bomboş ve anlamsız. Gene o yabanilik duygusu yapışıyor yakama, o baş edilmez umutsuzluk ve kaçış isteği,içimden kuşlar göçüyor..Ben yine kalıyorum.
Bu çocuk beni tamamiyle korkutuyor. Hayatımın bir dengesi olmasa da düzenimi alt üst etmesine izin vermemeliyim. Beni sürekli bir yerlerde sıkıştırıp,dokunmasına karşı gelmeliydim. Kaslı kolları,uzun vücudu yeterince sinirlerimi bozmaya neden oluyor. Aklıma düştükçe, dudağıma gelen küfürleri hızlıca savuruyordum.
Aden, tiktokta gördüğü abimin arkadaşı akımını abisinin arkadaşı Mert'de denemek ister.
En fazla ne olabilir ki? Diye düşünüp abisinin arkadaşına akımı yapar ama kaderin cilvesini unutur :)
...
Bütün haklar saklıdır.