Dit verhaal gaat over Celeste.
Celeste is een meisje dat zich vaak eenzaam voelde. Tot op het moment dat ze iemand leerde kennen...
CELESTE!
Ik hoorde mijn naam door de klas heen gaan. Blijkbaar had mevrouw Jansen als vaker mijn naam geroepen. Anders zou ze niet zo schreeuwen.
"Waarom zit je zo te dromen! Ik heb je naam als 4keer geroepen" zei ze.
"Uhm ja het spijt me" zei ik
Ik hoorde Ruben, Daan en Sem achter mij lachen. Tuurlijk hun weer. De jongens van de school. Iedereen mag ze. Vooral Sem. Elk meisje is verliefd op Ruben.
Komt waarschijnlijk omdat hij rebels is.
Hij rookt wiet, snuift drugs en neemt elke pil die hij aangeboden krijgt.
Tenminste, dat zegt hij.
Dat hij rookt weet ik al. Een heel pakje per dag. En natuurlijk doen Daan en Sem ook mee.
Ik pak mijn fiets. Eindelijk vrij van school. Het is super glad dus oppassen op de weg. Ik zie dat iedereen wordt opgehaald door hun ouders. Lekker warm in de auto. Logisch, ik bedoel het is -6 ºC.
Ik pak mijn fiets, er staat een jongen.
Precies naast mijn fiets.
"Hoi" zegt hij.
"Hoi" zeg ik een beetje ongemakkelijk.
"Waar moet je heen" vraagt hij.
"Naar huis, in Hoogkerk. " zeg ik
"O, dan kunnen we een stuk samen fietsen!" Zegt hij. "ik ben trouwens Maarten." Zegt hij. "Ik ben Celeste"
'Mooie naam! Kom we gaan, het is zo koud!'
"Ja let's go" zeg ik.
"Hier woon ik" zeg ik.
"Chill" zegt hij. "Hier heb je mn nummer,app je me"
"Zal ik doen, doei!" Zeg ik.
-1 MAAND LATER-
"Je voelt echt als een vriendin" zegt hij
"Jij ook. Ik heb nog nooit echt een vriend/vriendin gehad. "
"Ja, Celeste...." zegt hij
The end