- KÜL - (Zoraki)

"Üzgünüm Afra, üzgünüm ama biz yandık. Ve artık birer toz parçasıyız."dedi çaresizlikle.
"Kül'üz" dedim fısıldarken.
Başıyla onayladı ve yanıma çökerken "Kül'üz... ve bizi yakan her şey bizi bu hale getirdi. Fakat sakın unutma biz küllerimizden yeniden doğacağız ve yine biz olacağız. Yada birlikte sonsuza kadar uçuşup gideceğiz." dedi
Serçe parmaklarımızı kenetlerken içimdeki tüm kararlılıkla "Birlikte" dedim.
***
Hayatı boyunca babasının istekleri üzerine yaşamaya çalışan Afra en sonunda kendini hiç ummadığı bir yerde bulur. Birini seviyordur fakat evlenmek zorundadır. Zaten yeterince tükenmişken dahada mahvolacağını düşünen Afra karşısına çıkan Ateşe ve babasına çok öfkelidir.
Ama ya birbirlerinde hayat bulacaklarsa...
Yada birbirlerini yakıp kül edeceklerse...