... "Eee?" diye sordum."Şimdi ne yapacağız?" "Sen söyle.Duralım diyen sendin." "Ama..." "Duracağın yerden emin değilsen durmayı arzulamayacaksın" Bu cümlesi ,bariz bir kamçıydı. Ölünce acılarımın geçeceğinden emin olamayıp ölümü arzulamak gibi ... Demek istediği böyle bir şeydi. Anlayıp sustum. Birkaç saniye gözlerimin içine bakıp elini uzattı. "Koşalım. Elbet duracak bir yer buluruz " dedi. Bende ayaklarımdaki yaraları umursamadan onunla beraber koşmaya başladım. Dedi ya ,duracağın yerden emin olmadan durma,diye. Koşalım,elbet duracak bir yer bulunur. Evet , ben buldum Dağınık Saç. Birkaç nefeslik, birkaç dakikalık ya da birkaç günlük... Benim duracağım yer , onun durağıydı. ~Büşra Yılmaz~ Merhaba arkadaşlar benim bu kitaptaki yerim okuyamayan ya da kitabı okuyup çok beğenen arkadaşlarla benim kitabı okurken hoşuma giden sözleri paylaşmaktı.All Rights Reserved