Yaramızda Kalsın

-Bu Hikayeye Şans Ver-
Biraz hayat biraz hayal parçası.

"Her insan hata yapar, evet. Ama sen benim kalbimi bilerek söküp attın. Üzülür müyüm diye düşünmedin. Buna hata denmez. Bu şerefsizliktir."
diye bağırdım suratına. Her zamanki gibi ifadesizliğini koruyordu.

Dinlemesi bile bir mucizeyken cevap vermesini beklemek aptallıktı belkide. Dudaklarımı yaladım ve başımı ağır ağır sallayarak dolan gözlerimi ondan çektim şaşkın gözlerle caddede bizi izleyen insanlara baktım. Pişman değildim, bu kadar sabrettiğime bile inanamıyordum zaten. Gözlerim tekrar gözlerini bulduğunda acı olduğunu zannettiğim bakışları eski haline bürünmüştü.
Artık tutmakta zorlandığım göz yaşlarım usul usul dökülüyordu yanaklarımdan.

"Küçük kız çocuğu duygusuz bir adama aşık oldu. Mutlusundur umarım." diye fısıldadım. Bir şey diycek gibi olmuştu ama sanki bir an ne yaptığını fark eder gibi tekrar birleştirdi dudaklarını.
Hıçkırıklarım arasında insanların bakışları altında oradan uzaklaştım..