Hindi ako yung tipong lalaking naniniwala sa mga fairytales, ‘cause obviously—they’re just some silly tales for kids. Hindi rin ako naniniwala sa true love, ‘cause it always ends up being broken, at paaasahin ka lang. Trust me, I know.
My life back then was very mixed up. Palagi akong nag cu-cutting classes, laging nasa com-shop, di nagstu-study, well—let’s just say hindi ko pinahahalagahan ang pag-aaral ko.
But then, on an unexpected day, I met this girl who cares an awful lot about everything. Hindi ko na lang namalayan, unti-unti na akong bumabago. And then I knew... It was love.
Language: Tagalog-English
Status: Completed
Maraming nagsasabi na ang love daw ay parang isang fairytale. May Prinsesa sa
Kwento at darating ang Prinsipe na para sa kanya. Noong bata palang ako, hindi ko pa naiintindihan ang bagay na yun.
Basta ng alam ko, darating din ang araw na magkakaroon ako ng Prinsipe.
Ang sabi din nila ang parating ending ng mga fairytales ay ang walang
Katapusang "they live happily ever after".
Pero...
Sa tingin ko, hindi naman nag-i-end sa ganoong paraan ang lahat ng mga
Fairytales, dahil may ilang fairytales na may mga sad endings din. Masasakit na endings.
Paano na lang kung nakatakda ng maging sad ending ang fairytale mo?
Pipilitin mo parin bang maging happy ending Ito?
And this is my story on how I met my first fairytale prince..
PS: I decided to share of one of my favorite book. I hope you enjoy reading this.
All credits goes to the original author
----Happy reading