Ενα απλο κοριτσι, η Σαρα, αριστουχα, τελειοφοιτη λυκειου και φαν του μεταλ. Ο διδυμος αδελφος της, ο Ντειβιντ, αρχηγος της ομαδας ραγκμπι του σχολειου, ομορφος και famous και η κοπελα του, η Μονικα, επαγγελματιας μπαλαρινα και μελλουσα ιατρος. Απλοι εφηβοι, ζωντας την ζωη τους ερχονται αντιπετωποι με τα πονηρα παιχνιδια του μυαλου. Τοσα μυστικα. Τοσος ερωτας. Τοσο μισος. Αντεχεις...;
---
---
" Δεν μπορουμε Σαρα, ξερεις οτι δεν γινετε να εχουμε παντα αυτο που θελουμε."
" Εσυ πες μου οτι το θες οσο το θελω και εγω και τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια!"
" Το θελω, το ξερεις οτι το θελω παρα πολυ αλλα σκεψου τι θα πουν οι γονεις μας.."
" Γαμα τους, δεν καταλαμβενουν..κανεις δεν καταλαμβενει.."
---
---
" Σαρα, ασε το κατω και ηρεμησε!"
" Οχι! Δεν ξερεις τι σημαινει να θελεις κατι περισσοτερο απο οτιδοιποτε αλλο αλλα να μην μπορεις να το εχεις για ενα γαμημενο λογο, την γνωμη του κοσμου!"
" Ξερω.. ακου με! Δεν αξιζει!"
" Αν αυτο δεν αξιζει.. τοτε τι αξιζει;"
"Μπορεί να μην είμαι έμπειρη αλλά.."η πλάτη της αποχωρίστηκε την πόρτα, με μικρά βήματα πλησίαζε τον άνδρα απέναντι της που πλέον ένιωθε εκείνος πως ήταν στην θέση του θηράματος.
"..είμαι πρόθυμη να κάνω ο,τι θέλεις.Όπως θέλεις.Όποτε θέλεις"τα ζυγωματικά του σφιχτηκαν, η Κασσάνδρα δεν το παρατήρησε γιατί τα μούσια κάλυπταν αυτούς τους μυς αλλά οι γροθιές δίπλα στο σώμα του ήταν εμφανείς.Αν χαλάρωνε τώρα ίσως ένα άλλο σημείο του σώματος του να σκληραινε..η επόμενη κίνηση του καθηγητή ήταν να σηκώσει το χέρι του και να την χαστουκίσει.
Έμοιαζε να το μετανιώνει την ίδια στιγμή καθώς την έβλεπε να παλεύει να συγκρατήσει τα δάκρυα της.Το στόμα του άνοιξε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μιλήσει αλλά δεν ήξερε τι να πει.Η ένταση που υπήρχε μεταξύ τους κάπως έπρεπε να εκτονωθεί γιατί διαφορετικά εκείνος ήταν έτοιμος να της ανοίξει τα πόδια και να χωθεί ολόκληρος ανάμεσα τους στραγγίζοντας την από την ηδονή χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες αυτής της ολέθριας πράξης.