Bazen acının bizi hükmetmesine izin veririz ve acının damarlarımızdaki kanla beraber akmasına müsaade ederiz.Artık dayanılmicak seviyeye geldiğimizde pes eder ve göz yaşlarımızın akmasına izin veririz. Mira sadece onun ela gözlerine baktığında bile içindeki volkanların lavları her yerine sıçrayarak alev oluşturuyordu içinde.Acıyı artık benimseyen ruhu sadece onu gördüğünde bile dinmesine rağmen ela gözlerin sahibi bunu önemsemiyordu bile.Mira bunu bilmesine rağmen onu seviyordu halen. 👊