İçime gömdüm ben seni sevgili, kimselere anlatamadım. Ne seni ilk gördüğüm günden beridir aklımdan çıkmayaşını ne de her gün düşlerime girdiğini kimselere anlatamadım. "Ne oldu sana, niye bu kadar keyifsizsin" dediklerinde, sebebi sensin diyemedim, "niye susuyorsun" diye sorduklarında, senin yokluğundan diyemedim. Telefonumu neden elimden düşürmediğimi öğrenmek istediklerinde, senin fotoğraflarına baktığımı söyliyemedim. Usul usul sevdim ben seni sevgili, gizli gizli büyüttüm aşkımı. Kimselere belli etmeden, kimselere duyurmadan sevdim ben seni; her gün biraz daha bağlanarak. Gecelerimi senin hayalinle, gündüzlerimi senin gülüşünle aydınlattım; kimseler bilmiyor ama seninle büyüdüm ben. Senin yokluğundandır benim mutsuzluğum sevgili; kimselere göstermeden şiirler yazdım sana, resmini çizdim kağıtlara, yüreğime kazıdım ismini. Hasretin yüreğime oturdu,
peri: ya sen kimsin gece gece
peri: ne saçmalıyorsun
bilinmeyen numara: amına koyayım
bilinmeyen numara: asıl sen kimsin
peri: sen kime yazmak istemiştin?
bilinmeyen numara: psikoloğuma?
peri: yanlış numara o halde
bilinmeyen numara: hassiktir ya
bilinmeyen numara: durduk yere deli olduğumu biri daha öğrendi
||
"kafamdaki eksik tahtalarla bizim için bir ev yapacağım"