De tweede Robijn

Je zou denken dat je van je fouten zou leren. Mensen leren niet van hun fouten, niet van al hun fouten. Alles komt terug, niet alleen fouten, ook de goede dingen. Misschien is dat tweede wel het ergste.

'We hebben de wereld behoed voor nog zoiets vreselijks, met tranen verdriet en doden. Al moeten we gaan tot het einde. We kunnen misschien niet dood voor blijheid, maar wel voor verdriet. We zouden voor eeuwig bij elkaar blijven, ook als het einde is gekomen.' spreekt Gwendolyn, ze rijkt naar de tafel en pakt het doosje. Ze doet het open en pakt de kleine, zachtroze pil er uit.

Wat Gideon en Gwendolyn nooit hadden kunnen bedenken is dat er een einde zou zijn, dat er ooit een moment zou zijn dat Gwendolyn de verschrikkelijke beslissing zouden moeten nemen. De dood. Het niet meer kunnen tijdreizen en het niet meer ontmoeten van haar opa. Het voor altijd verliezen van iedereen van wie je houd en jouw verleden door te moeten geven aan een ander, hoe vreselijk dat ook mag zijn. Misschien niet perse voor die ander maar voor jezelf...