AZAP (Raflarda)

*TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR*

Kınalı ellerim tutundu önce kulaklarıma. Kurşuni bir ses çınlattı yüreğimi. . .
Sevdiğim adamın, sevdiği kadının kanı; usulca süzülüp yapıştı gelinliğimin eteklerine.
Benim düğünümde, benim kocam. Ama kollarında sevdiği kadın...
Parmağında adımı taşıyan bir alyans ama gözlerinde sevdiği kadının mührü...

Bir AZAP kuyusuna düştüm.
Ne kurban edildim, ne kurban seçildim.
Aşk uğruna kendimi kurban ettim.
Ben, Asya!
Ateş oldum, sadece kendimi yaktım. Yandım ama hiç sönmedim.
Kül oldum, hiç doğmadım.

Ben, Asya!
Ölü bir kadının, gölgesinde bir ölü. Hep ölen ama hiç gömülmeyen.
Gönlü hep kış, gözleri hep yağmur, gölgesiz bir kadın.
Sevdiği adamın, kirpiklerine takılıp gözlerinde boğulan kadın.
Ve şimdi hiç tanımadığı bir çocuğa ANNE olan kadın...

ACI BİR AŞK HİKAYESİDİR!
BİR 'AZAP' HİKAYESİDİR!