Hayatımda olan bazı kötü şeylere karşılık iyi şeylerde vardı.Ve bu beni ayakta tutmaya yetiyordu.Bazen ne kadar kendimi yorgun ve bitmiş hissetsemde ailem ve yakın arkadaşım için ayakta duruyordum.Zihnimin kuytu köşelerinde pusuda bekleyen düşüncelerim her ne kadar beni yorgun düşürse de hiç bir zaman tam anlamı ile pes etmemiştim.İşte ben de böyle biriydim.Belki dengesiz.Belki anlık duygular yaşayan biri.Fakat hiç bir zaman tam anlamı ile pes etmeyi bilmeyen " Defne Karan " Umarım hikayemi beğenirsiniz. İyi Okumalar !