Hayatımda yolunda giden tek bir şey bile yoktu, ne kadar çabalarsam çabalayım kendimi hep uzay boşluğundaymışım gibi hissediyordum. Elimi tutan, bana yardım eden tek bir kişi bile yoktu şu koca dünyada... Güneş her sabah yüzünü göstermeye başladığında içimdeki umut ışığı bir önceki güne göre eksiliyordu. Tünelin ucunda ufak bir ışık belki vardı belki yoktu... Gözlerim onu göremeyecek kadar körleşmişti artık...