iki nokta bıraktım..

öyle ki çok birikmiş herşey içimde ağlasam hıçkırıklar düğümlenir boğazıma, gülsem bir şeyler hep eksik. artık eskisi gibi degil yaşantım çıkmaz bir sokaģın arasıra yanan lambası gibiyim ne yanmayı nede sönmeyi becerebiliyorum.
Hani bir umuttur aslında beni ayakta tutan şey o çıkmaz sokakta bir yol bekliyorum olma ihtimalin olmama olasılığına raģmen..