Geçmişin Kırıntıları

10.11.2000
'Benim Turna'm büyüdü de okula mı başlıyor.Ben onun her sabah saçlarını tarayacağım,öreceğim.Babası da derslerine yardım mı edecek?'
Annem saçlarımı örüyor bende elimde çok sevdiğim bebeğimle oynuyordum.
'Evet anne.Herkes görecek babam gibi çok başarılı bir doktor olacağım ben.'
'Ay inşallah kuzum.'
Annem saçımı toka ile tuttururken kapı sesiyle irkildik.Annem kahvaltı masasında oturan babama;
'Tibet gelmiştir.Ben çağırmıştım.'
Tibet Abi komşumuzun oğluydu.Benden 3 yaş büyüktü.Onun gittiği okula başlayacaktım bende.
'Tibet hoşgeldin oğlum.Aç mısın kahvaltı masası duruyor hala.'
'Yok Aysel Teyze tokum ben Turna hazırsa çıkalım geç kalacağız.'
'Tamam yavrum bekle sen ben Turna'yı yollayayım.'
Annem elimden tutup kapıya kadar getirdi.Önce montumu giydirdi ve çantayı kollarımdan geçirip omzumda sabitledi.
'Tibet abinin elini sıkı sıkı tut tamam mı Turna'm,sende hiç bırakma Tibet Turna'nın elini.'
'Tamam Aysel Teyze.'
-----
Keşke bizim aşkımız da o zaman ki gibi masum kalsaydı.Keşke o eller anneme verdiğimiz söz gibi hiç ayrılmasaydı..