HiSSiZ...

Ölmek benim için ulaşamadığım bir ödüldü artık.Her bir haykırışımda adını andığım bu kelimenin gerçekliği tek isteğim olmuştu.

Daha fazla dayanamıyordum. Yaşamak denilen bu şeyin ağırlığını omuzlarım kaldıramıyordu.

Bitmiştim işte. Sonsuzluğun hayalini kurmak onsuzlukla son bulmuştu. Hayal kırıklarım gün geçtikçe artıyordu ve ben.....ben gün geçtikçe tükeniyordum. Eskiden saçma inançlarım vardı.

Mesela saatlerde aynı dört rakam bir araya geldiğinde bir dilek tutardım. Her gece dua edip onun hayaliyle dalardım uykuya...

Değişen pek şey yoktu kaybolan hayallerim ve değişen dualarım dışında. Hayal kurdukça canım yanıyordu.

Hayal kurdukça kabuk bağlayan yaralarım yeniden kanıyordu.Pes etmiştim artık kendim için,eğer hala varsa benim olmaktan çıkan hayatım için kalbim için,nefes alabilmek için,onsuzluğa dayanabilmek için pes etmiştim.

Sonra dualarım vardı. Onunla hep mutlu olmakla başlayıp hiç gitmemesiyle biten dualarım. Evet hani şu gerçekleşmeyenler ve gerçekleşemeyecek olanlar varya işte onlar.

Suç muydu siz söyleyin şimdi? Ölmek istemek suç muydu? Bir yerden sonra insan alışır derler ya hani inanmayın 'YALAN'..!

Gün geçtikçe acın daha çok artıyor daha çok tükeniyorsun ve benim gibi birine dönüşüyorsun.

Hayatını kaybeden benim gibi bir ;

HiSSiZ

Oluyorsunuz...