YARASI SAKLIM (ATEŞ VE BUZ)

Kurtulmaya çalıştım. Olanlar tekrar tekrar gözümün önüne geliyordu. Bir salon dolusu insanı öldüren bir adam beni bilmediğim bir yere götürmek istiyordu. Kurtulmak istedim. Kendimi çekmeye çalışırken o hiç kıpırdamıyordu.

Sadece eli bileğimi daha çok sıkıyordu. Olmadı. Bana baktı tekrar. Gözlerindeki o ifade gitmişti. Bakışları uysallaşmıştı. 'Korkma.' dedi. ' Sakın korkma. Söz veriyorum sana hiç bir zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Bundan sonra sana kimse zarar veremez. Hatta üzemez bile. '

Ne diyordu? Ne saçmalıyordu? Hiçbir şey anlamıyordum. Böyle bir adamın yanında insan nasıl güvende olabilirdi. O ise konuşmaya devam etti.

' Bana güven Kumsal.'

Bu adam kimdi? Adımı nerden biliyordu? En önemlisi babam onu nerden tanıyordu? Bu adam beni nerden tanıyordu?

Buz gibi bir adam ateş gibi bir kıza aşık olursa ne olur?

Bu bir yok oluş hikayesidir...