"Nedenini bilmediğim bir açlığın pençesindeyim neden diye sorduğum da karşıma hatırı olmayan yıllar çıkıyor ve sen beni o yıllara itekliyorsun. Neden yapıyorsun bunu bana ? Ne istiyorsun bensiz benliğimden?" Artık ayakta duracak dermanı bile yoktu Kumru'nun yavaşça yere çöktü gözünden akan yaşları silip başını ayakta duran Edis'e yöneltti. Edis tüm duyguları alınmış bir benliğin bitişine şahit olurken geriye doğru adım attı." " Seninle doğduğum güne son kez lanet ediyorum Kumru. Sen benimle doğarken elimden geleceğimi alıp beni geleceksiz bırakan o insanın bir parçasısın ve sen benim geleceğim yüzünden benliğinden olacaksın."