AŞIK MAFYAM-DEFOM

'Hayatın benimle kötüleşicek Defne!'
'Hayatım sen olmadanda kötü.' gözümden gelen damlaları aldırış etmeden Ömer'e baktım.
'Ağlama... gözünü sevdiğim ağlama.' yüzümü iki elinin içine aldı
'Ömer beni bırakma! Sen gidersen ben ölürüm.'
'Benimle gelirsende ölürsün Defne!' gözümden akan damlalar artmıştı
'HANİ BANA SÖZ VERMİŞTİN! HANİ BENİ HİÇ BIRAKMICAKTIN! HANİ BEN GİTSEM BİLE SEN... SEN GİTMİCEKTİN! ÖMER MAFYA OLMAN UMRUMDA DEĞİL! İSTERSEN DÜNYANIN EN SERT İNSANI OL AMA BENİ BIRAKMA!' sesim istemsiz bir şekilde yüksek çıkmıştı.
'Defne'm bak-' sinirle itledim Ömer'i
'GİT! GİT BURDAN ÖMER!' elbette Ömer'i kaybetmek istemiyordum, ben onsuz nefes almıyordum ve şimdi de ona git dedim.
'Defne'm. Sana söz veriyorum bu işlerden kurtulduğum gibi senin yanına gelicem. Lütfen benden başka birini sevme. En kısa sürede yep yeni bir Ömer olup gelicem.' dedi Ömer'e çok fazla güveniyordum, gelicem diyorsa gelir. Bana bir adım attı ve tam sarılacağı sırada geri gittim. 'Çabuk gel Ömer. Ben... seni bekliceğim.' burukça gülümsedim. Kapıya doğru ilerledi, kapıyı açtığı sırada yanına gittim. Elimde ki kırmızı atkımı Ömer'e uzattım. Anlamayan gözlerle bana baktı. Hiçbir şey söylemeden atkıyı boynuna astım. Ve Ömer hiçbilmediğim süre boyunca gitti. Belki dönücek... belkii... o belki olmıcak.