Czy miłość naprawdę istnieje?

Hej, jestem Lucy. Przynajmniej tak wmawiano mi od dzieciństwa. Sama nie wiem, czy to dobry początek tej przygody. Podobno początki bywają trudne. Podobno.. Dziś jest ten wielki dzień! Nie.. Tak w zasadzie to dziś normalny dzień, taki jak każdy inny - Przynajmniej tak mi się na początku wydawało.. Jak co dzień poszłam na 7:30 do szkoły. Spotkałam się z moimi przyjaciółkami. CHYBA przyjaciółkami. Nie no, przesadzam. Przecież są dla mnie ogromnym wsparciem. Chloe i Max. Niby jestem z nimi, ale czuje jakby mnie było. Dobra, jak zawsze dramatyzuje! Już 0 8:30 zaczęły się moje ulubione zajęcia z panem Jeffersonem. Rozmawialiśmy o sensie życia.. Naprawdę te zajęcia zmieniły moje życie na zawsze. Dowiedziałam się naprawdę wiele, ale i tak wiedziałam, że wciąż nie wiem nic. Ale jednak coś.. Okej, wiem ciężko mnie ogarnąć. Sama siebie nie rozumiem! Jak ktoś inny ma zrozumieć mnie? No..to chyba nie możliwe.. Dobra, masło maślane z tego wyszło. Koniec już o tym zrozumieniu. Teraz jedno ważne pytanie : Lucy, czy masz chłopaka? - Odpowiedzieć okazała się tak banalna, że trudna. Tak trudna, że aż banalna. Tak mam. Ahh jak jak kocham związki na odległość.. Tęsknie za Warrenem.. Może nie potrafię za bardzo okazywać uczuć, ale naprawdę go kocham. Jestem z nim już od około pół roku. Niby za krótko, żeby kogoś poznać, ale ufam mu. Wiem, że moja mama nie lubi go za bardzo, ale stara się tego nie pokazywać. Jest taka kochana.. Zawsze miałam prawo do własnego zdania, już od dziecka. Niestety mój tata zawsze był gorzej nastawiony co do moich związków! Wiecie, no.. kochana córeczka tatusia.. Ale chyba jestem już na to za stara! Ale mimo wszystko kocham go tak samo mocno jak mamę! Zawsze byli razem szczęśliwi. Na szczęście są z mamą szczęśliwym małżeństwem. Jestem jedynaczką, w nastoletnim wieku. Ale w domu się nie buntuje. Tłumie wszystko w sobie. Właśnie.. czy ja w ogóle mówiłam