ACININ ESARETİ ( Bir Ölüm Çiçeğinin Hikayesi)

TANITIM
"Sana gitme demeyeceğim
Gene de sen bilirsin
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim
İncinirsin
Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizliyeceğim
Sen de bilme Lavinia" dedi."Özdemir Asafın bu dizeleri senin için söylenmiş sanki" diye devam etti. Onun sesi bavulumun çıkardığı tok sesleri bastırıyordu.Kısık ama güçlü bir sesti. Arkamı dönüp ona baktığımda , kömür karası gözlerindeki duygu yoğunluğunu görünce olduğum yerde çivilenmiştim adeta. Otobüsün korna çalışlarını duymaz, kendimi dış dünyadan soyutlamıştım ve sadece o çok sevdiğim kömür karası gözlerine bakıyordum. Sesler boğuklaşmış, bana bakan gözleri anlamaya çalıyordum.
Kalbim bana hiç yardımcı olmuyor ve onun duyabileceği bir sesle depar atıyordu. Bu sesi duyduğunu çok iyi biliyordum. Gözlerinde ki acı yüzünü kapladığında yüreğime basılan bir demirin acısı gibi bir şey hissetmiştim. Onu ilk defa böyle görüyordum. Acının esareti olan , küçük bir oğlan çocuğu gibi , tüm duygularını halı misali önüme sermişti. Onu tanımama fırsat vermişti....