We'll be future

❝Wiesz, dlaczego niektórzy ludzie udają, że nic nie czują? Bo czują za dużo. I to ich przeraża.❞

Raven i Bridget były dwójką studentek zaprzyjaźnionych od małego. A raczej... jeszcze mniejszego. Prowadziły spokojne, monotonne życie, przerywane niezapowiedzianymi testami na uczelni i wypadami na miasto. Żyły życiem każdego zwyczajnego człowieka XXI wieku.

❝Nic nie jest takie, jakie się wydaje.❞

Nigdy nie wyobrażały sobie czegoś takiego. Ba, nigdy nie przemknęło im przez głowę, że mogłyby trafić do takiego piekła! Co prawda, zdarzało im się narzekać na nudę, ale nie chciały trafić na sam środek pola walki. I nawet nie chodziło o samą wojnę. To było coś głębszego.

❝Do ich uszu dotarły ludzkie krzyki. Chciały pomóc, bardzo chciały, ale zbyt mocno bały się o siebie. Niedaleko nich spadła jedna z mniejszych bomb, a siła, z jaką uderzyła, z łatwością powaliła całą czwórkę na ziemię. Czy po tym wszystkim, co razem przeszli, to miał być ich koniec?❞

Prawdziwa bitwa toczyła się wewnątrz nich samych. Ich najgorszym wrogiem nie był nikt inny, jak potwory kryjące się w ich wnętrzach. Najbardziej zagorzałym przeciwnikiem okazał się umysł i kłębiące się w nim myśli. Chciały uciekać, ale nie da się odciąć od wspomnień. Wiedziały, że bez siebie nie dadzą sobie rady, ale wstydziły się poprosić o pomoc. To je niszczyło od środka. Niszczyła je nienawiść, którą zaczęły do siebie pałać. Już nie było duetu zaprzyjaźnionych studentek. Była wojna. A wojna oznacza koniec.

❝Nigdy nie mów nigdy.❞