Küçüktüm hiçbirşeyi bilmeyişimdendi yaşama isteğim. Büyüdüm ve herşeyin farkına vardım , o andan sonra bir kere bile şu hayata sıkı sıkı tutanmayı istemedim..Zordu herşey hemde çok zordu , katlanılmayacak kadar zor ..Eskiden herşeyi bilmiş olsaydım belki de bu hayatı baştan sona kadar yaşamayı seçmezdim. Evet bilirsiniz bir insanın yaşamayı istemesi ancak hayata tutanacak bir elin olmasıyla başlardı.Benim tutunacak ellerim kırıldı ve kimse de ellerime yardımcı olmadıı..Bu yüzden hep bir yanım kırık büyüdüm ben.. Hatta bazen yaşadığımı bile hissetmiyordum. Hani bazen küçücük dünyanda büyük umutlar biriktirmeye çalışır ve ona göre hareket eder ya insan ...O küçücük dünyama umutları biriktiremedim ben ya da izin vermediler.. 2 yaşında yurda gitmemle başladı bütün karanlık hikayelerim , korkularım , umutsuzluğum ve tükenişim..Hak Cipta Terpelihara
1 bahagian