Zirvesine seni koyduğum ömrümün; paramparça bir gönüle, gözlerinle süslediğim her hayalimin; kâbustan beter kuru bir düşe, ilham bulup sana şiirler yazdığım dolunayımızın; sönmeye hazırlanan bir son dördüne dönüşmesi gibi şimdi hayat. Ölmekten hallice; yaşamaktan keskince o beter hayat. Sönmeye başlayan bir dolunay var şimdi; çalıyor son dördüne, bir de çoktan söndürdüğün hayatım; kül oluyor oda bir bana, bir de bakıp dolunayın derdine.