İnsan yaşadıkça çok şey öğrenir.
Ben de öyle öğrendim. Bu kitap baştan aşağı kurmaca değil. Bu kitap Mr. Robot'tan esinlenilmiş bir kitap değil. Bu kitap benim kendi şahsi hayatımdan esinlenilmiş bir kitap. Kitabımda gerçek hayatta yaptıklarımı anlatamayacağım için kurgu ekleyerek değiştirdim.
On dört yaşında hayatın bütün zorluklarını yaşamıştım. Gözümde kahraman olan babam, gerçekte en büyük düşmanım; hep kötü bildiğim annemse melekti.
Ayakları üzerine sağlam basan, güçlü, nam salmış bir hacker iken, ansızın gelen bir maille bütün gerçekleri öğrendim...
O saatten sonra, her şey değişti.
Dünya'm başıma yıkılırken, nefesim kesildi...
Nefes alabilmem için, hayatımı mahveden adamı yok etmem gerekiyordu.
Hedefim haline gelen gerçeği yaşamalıydım, babamı yok etmeliydim!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."