(Başlama Tarihi : 12/02/2017 )
6 yaşındayken başladı benim hikayem. Ölümle, acıyla, yalnızlıkla...
Hayal denilen şey benim için bir hiçlikten ibaret. Umud, kırılan yanlarım. Sakın acımayın bana, yıllar önce zaten yeteri kadar acındı. İstenmeyen oldum, terk edilen. Kimsesiz oldum, savunmasız kaldım. Kırıldım çatladığım yerlerimden ama yıkılmadım. Bu güne kadar tek başıma çabaladım. Çünkü varlığın içindeki yalnızdım ben.
O benim çıkmazımdaki çıkanım oldu. Yaşayan bir ölüydüm ben. Taki karşıma o çıkana kadar. Nefes aldığımı hissettim onunla, bir kalbimin olduğunu hissettiğim gibi. Zordu hayat onunla kolaylaşana dek. Bir insan sevdiğini yaşatmak için kendi hayatından geçer mi? O geçti. Beni kurtardığı gün benim kahramanım oldu.
Hem canımın kahramanı hem ruhumun ışığı. Yalnızlığımı aydınlatanım...
Bizim hikayemizin temelleri küçücük çocukken atıldı. Şimdiyse o temelin binasını kuruyoruz. Siz de gelin sahit olun bizim hayatımıza. Anlarsınız beni ve sevgimi...