İşaret parmağını omzuma birkaç kere vurdu ve, ''İşte, senin sorunun bu! Kendine acıyorsun. Sen normal olmak için hiç çabalamadın ki , hep etrafındakilerden bekledin.''dedi. Doğru söze ne hacet. O yüzden yalnız kalmamış mıydım? Dilsiz olmak bir engel miydi? Evet,engeldi. İşte ben o engeli diğerleri gibi aşamamış takılıp düşmüştüm ve etrafımdan yardım beklemiştim. Oysa kendim kalkmayı hiç denememiştim ki... ☆•☆•☆•☆•☆ '' Anı yaşa! Çünkü zaman, anı yaşadığında, değersizleşir. ''