Αφιερωμενο σε ενα συμμαθητη μου που εχασε τη μητερα του πριν μερικους μηνες... Τον ηξερα πολυ λιγο, και εχει περασει καιρος απο τοτε, κι ομως, καθε μερα που τον βλεπω, η καρδια μου σπαει... Για καθε ανθρωπο που εχει βιωσει τον πονο της απωλειας.. Και για καθε εναν που φοβαται να μην τον βιωσει.. Να ξερετε... Οι ανθρωποι χανονται, μονο οταν τους ξεχναμε...All Rights Reserved
1 part