'Waar blijven ze?' Opgewonden sta ik voor mijn begeleider. Ik zit al sinds mijn vierde op toneel, en nu mag ik eindelijk auditie doen voor een rol in een serie! Mijn ouder zouden er vijf minuten geleden al zijn, maar ze zijn nog nergens te bekennen. Ik ben best snel vooruit gegaan voor mijn leeftijd, op mijn vierde begon ik, en vanaf mijn zesde kreeg ik al vanuit allerlei hoeken rollen aangeboden voor lokale projecten, en nu, nu ik vijftien ben, ga ik auditie doe voor Awkward! 'Ik heb geen idee, maar maak je geen zorgen.' Antwoordt Anny (mijn begeleider). Na tien minuten wordt ik nog nerveuzer. Over een kwartier moet ik op! Waar zouden mijn ouders blijven? Zou ik wel genoeg geoefend hebben? Natuurlijk heb ik genoeg geoefend, vijf uur per dag, elke dag van de week, kon je mij in de toneelschool vinden. 'Amy, je mag bijna op.' Diep haal ik adem. Kom op! Ik kan het! 'Ga maar' ik loop het podium op, en zodra ik op mijn plek sta, zakt alle spanning weg, dit is mijn leven.