Insanların yaptıkları artık canına tak etmişti. Ona verdiği her yeni şey için pişmanlık duymasına sebep oluyorlardı. Kendileri gibi etraflarındaki her şeyi ve en önemlisi Dünya'yı da kendileriyle beraber yok ediyorlardı. Oluşturduğu doğal afetlerle yeryüzünden beşeri unsurları arındırmaya başladı, gözlemledi. Ama sonra insanların onlara verdiği yeniden başlama şansını da kullanamadıklarını fark etti. Son çare olarak bu kararı verdi Tabiat. Onların, diğer canlıların ve Dünya'nın iyiliği için... İnsanlar kaybolmaya başladı. Bazıları çıktıkları yolculuklardan uzun süre geri dönmüyordu, insanlar onları arıyor, arıyor, arıyor ama en ufak bir iz bile bulamıyorlardı. Bazıları ise ormanın yakınlarına yaklaştıklarında, teknelerle denizin kalbine doğru açıldıklarında, hatta kimisi uçan metal kuşlarıyla gökyüzünü keşfe gittiklerinde... Kaybolanlar ebediyen silinmiş oluyorlardı. Shniyo 14 yaşındaydı. Birkaç arkadaşıyla ormana gitmek, kısa bir süreliğine de olsa gerçekten nefes alabilmek için ailesinden zar zor izin koparabilmişti. Yani ailesine söylediği yalan buydu en azından. Oysa o sadece en yakın arkadaşıyla gidecekti -Kynoa- ki o da o gün denizin kalbine yüzdü. İKİSİ DE KAYBOLDU, ONLARDAN BİR DAHA HABER ALINAMADI...All Rights Reserved
1 part