Her zamanki gibi yine işten kovulmuştum.Lanet olası hayatımda ne zaman güzel bir şey oldu ki diye düşünürken siyah bir duvara çarptım.Kafamı sinirle yukarı kaldırınca bunun bir duvar değil,siyah saçlı soğuk bakışlı benim yaşlarımda yakışıklı bir çocuk olduğunu gördüm.Sinirli bir ruh halinde olduğumdan "Önüne baksana" diye çıkıştım.Çocuk gözlerini devirerek "Yere bakarak yürüyen bir ukalanın böyle demesi çok saçma" dedi.Bu lafına daha çok sinirlenerek "Asıl ukalanın kim olduğu belli" dedim.Bana sinirlice baktığı halde cesur bir insan olduğumdan sinirli gözlerine dik dik bakmaya devam ettim. Cesaretimin beni yakacağını bilmeden...