Kasabay ng luha ang pag buhos ng ulan. Kasabay ng ulan ang paglaho ng ugnayan. Ugnayan na parang ulan na hindi nagtagal at tumila din. Hindi ang lugar... hindi ang ibang tao... kundi ang mga mata mo... sila ang naaalala ko. Fear, hope, and pain. "The monitor's on flat line, Serene!" Pinagpatuloy ko ang pagtahak ng labasan. Isang sulyap ang ibinigay ko sa kanila. Then I turned my back... I don't have a brave soul. Gusto ko nalang umalis sa lugar na ito. Gusto kong lumayo. Call me coward, but I'm giving up. ------------- © 2016 chimawritesAll Rights Reserved
1 part