Aşkın Sessiz Adımları

Biraz önce öldürdüğüm adamın kanıyla kaplı ellerimi küçük ellerinin arasına alınca ürkek bir kuş gibi titrediğimi anladım. Utandım kendimden onun yanında güçsüz olmaktan utandım. Yaralıydı, başından çenesine doğru bir sel gibi kan akıyordu, ama bana cesaret vermek ister gibi sımsıkı tutuğu sıcacık elleri ile hakkım olmayan gücü veriyordu bana... Onu koruması gereken bendim, hep yanın da olup ona güç vermesi gereken de. Gözlerine baktım, panik korku ve en çok da hüzün dolu gözlerine... Hayatına zorla girdiğim günden beri tüm belaları beraberim de getirmiştim, istememişti beni o yalnızlığa âşıktı, ama ben hayatına zorla girdim, bir bela gibi. Onu ölümüne sevecek bir bela... Bir an onu kollarıma alıp sonsuza kadar orada tutmak istedim, sonsuza kadar benim olsun hiç kimse ona bakmasın, kimse ona zarar vermesin kimse ona dokunmasın...
Ama onu sonsuzluk yerine bir uçuruma sürükledim,benim yüzümden ölümü hissetti.Bundan sonra onun hayatına girebilecek cesaretim yok,uzaktan seveceğim onu,zarar vermeden,hem yanında olup hem de ondan uzak durarak seveceğim.Sessiz bir sevgi olacak bu,ölüme kadar süren bir sevgi...