BAKIŞLARINDA SEPYA

Hatırlayın..Hafızanızda yer kaplayan bir anıyı.Kapatın gözlerinizi.Belleyinizin bir köşrsine sıkıştırılmış bir anıyı getirin serin göz kapaklarınızın önüne.Serilen görüntü belki bir anıdır hiç unutamadığınız.
Belki sancılı bir bekleyişin kederli saatleri..
Hızla çıkılan merdivenler..
Bir gülümseme..
Ya da bir annenin şefkatli dokunuşu..
Hatıralarımızın rengi yoktur.Hatırlarken anılarda renkleri bulamazsınız.Hayatınızın minik bir parçasını canlandırırken beyniniz renkleri kullanmaz,renkler değil yaşadıklarınız önem kazanır.Renkler beyninizin bir köşesinde bilirsiniz ama canlandırırken yoktur.Ve siz siyah beyaz eşliğinde sepya görürsünüz hatıralarınızı.
Beni hatırlayacaklar.Bilmediğim,tanımadığım dudaklarda can bulacak ismim.Eğitim sistemine getirdiğim yeni düzeni örnek alacaklar.Körpe kanatlar için harcadığım emeği konuşacaklar.İlk adımı ben attım çünkü.Beni hatırlayacaklar,onu değil..İnsanlar beni hep dimdik gördüler.Oysaki güçsüz bacaklarım titrerdi hep.Düşmeyeyim diye tutardı o beni arkamdan.Kimse onu bilmedi.İnsanlar eski bir çerçevedeki fotografa bakarken resmin içindeki kişileri görürler.Fotografı ayakta tutan paslı çiviyi,sarıp sarmalayan çerçeveyi kimse görmez.
Bana gelişini,dokunuşunu,vedasızca gidişini siyah beyaz hatırlıyorum.Eski bir tiyatro sahnesinde perdeye yansıyan görüntüler gibi.O masmavi gözlerinde,bakışlarında şimdi bir sepya var.Hatırlanmaya mahkûm.

Tüm hakları saklıdır.