Sevmiştim...

Konuşamadım. Bekledim, belki bir gün dedim. Hani belki olur ya, hani o mucizevi günlerden biri gelir ya, o gün gelsin istedim. Kendi kendime gelsin istedim. Hiç beklememeye karar verdim. Anlatmaya çalıştım. Yazık ettim, en çok ta kendime yazık ettim. Aylar geçsin dedim, mevsim değişsin, kış gelsin dedim. Geçiyor dedim. Güneş açsın istedim. Güçlü olmaya çalıştım. Dimdik durmaya çalıştım. Kendime gelmek istedim. Sonra sana gelmek istedim. Sonra sustum, En çok sana sustum. Buraya yazdım. Bazen hiç yazmadım,yazamadım. Telefonumu kapattım,fotoğraflar yırttım,kitaplar okudum,filmler eskittim. Şarkılar söyledim, bağırdım. Sonra şarkıları kapattım. Dayanamadım. Sokaklarda kaldırımlara oturdum. Çok düşündüm, gerçekten çok düşündüm. Yerlere düştüm. Zor oldu ama kalktım. "Çok sevdim be, gerçekten çok sevdim." dedim. Sonra "sevmiştim..." diye ekledim. Geçmiş zamanlı konuşmaya başladım sonra. Geceleri uyumadım. Kitapları yarı da bıraktım.. Dua ettim. "İçine atarsan daha kötü olur." dedim. Konuştum, gerçekten anlatmaya çalıştım, anlatamadım. Sonuna kadar geldim. Boşver dedim her seferinde. Yaptığı hataları, söylediği yalanları unut. Kendimi dinlenmeye çalıştım. Kendimi sana sevdirmeye çalıştım. Seni sevdim işte,çok sevdim. İnsanlara "çok sevmiş" bile dedirttim. Sonra bunların hiçbirine değmediğini anladım. Olmadı, olduramadım. Bitirmeye çalıştım. Sindire sindire,yavaş yavaş. Her gün o dükkanın önünden geçip yüzüne bakıp, nefret ede ede... Bitirdim sonra. Başka biri oldum, daha güçlü oldum. Tanımayacağın biri oldum. Zamanında çok sevdiğin ama artık seni sevmiş olduğu için sevmediğin biri oldum. Biliyor musun, geçen gün gel istedim. Ama sana söyleyemedim. Artık gelmeni istemiyorum...